گیت ترینر یک وسیله چرخدار است که به فردی که قادر به راه رفتن به طور مستقل برای یادگیری یا اعزام مجدد برای راه رفتن با خیال راحت و کارآمد به عنوان بخشی از آموزش راه رفتن نیست ، کمک می کند. مربیان راه رفتن برای کودکان یا بزرگسالان دارای معلولیت جسمی در نظر گرفته شده اند تا فرصتی برای بهبود توانایی پیاده روی فراهم کنند.

یک گیت ترینر هم امکان پشتیبانی از وزنه برداری و هم ترازی وضع حمل را برای فعال کردن تمرین راهپیمایی ارائه می دهد. این دستگاه به عنوان یک واکر پشتیبان عمل می کند و از تعادل غلتک سنتی و یا یک واکر با پیوست های سکو ، کمک بیشتری برای تعادل و تحمل وزن ارائه می دهد.

همچنین موقعیت هایی را برای ایستادن و تحمل وزن در موقعیتی امن و پشتیبانی شده فراهم می کند. اختلالات حرکتی مختلف می تواند منجر به عدم توانایی پیاده روی مستقل شود و این امر مستلزم استفاده از گیت ترینر است.

---

گیت ترینر

چنین ناتوانی حرکتی ممکن است به دلیل شرایط پزشکی از کودکی باشد ، مانند فلج مغزی ، اسپینا بیفیدا یا سایر ناتوانی های رشدی. یا اختلال در راه رفتن ممکن است به دلیل صدمه یا بیماری بعدی باشد ، مانند آسیب دیدگی مغز ، آسیب ناقص نخاع یا سکته مغزی. صرف نظر از علت ناتوانی ، کودک یا بزرگسال ممکن است یاد بگیرند که راه برود یا توانایی پیاده روی را از طریق تمرین پیاده روی بازیابی کند.

اکتشافات اخیر در زمینه نوروپلاستیسیته نشان دهنده پتانسیل انسانی برای بهبود مهارت های حرکتی از طریق درمانی مبتنی بر فعالیت ، با وجود آسیب عصبی ناشی از وضعیت یا آسیب است. اگرچه استقلال کامل در راه رفتن در هر حالت ممکن نیست ، اما با تمرین حرکتی می توان دستاوردهای قابل توجهی در قدرت عضلات و کنترل نورون حرکتی برای پیاده روی به دست آورد.

استفاده کودکان از گیت ترینر

یكی از اولین گیت ترینر ها برای استفاده توسط كودكان دارای ناتوانی در رشد ، در اواسط دهه 1980 برای استفاده با برنامه درسی MOVE ، توسط یك معلم آموزش ویژه در كالیفرنیا ، لیندا بیدبه ، با همکاری دیگران در مركز یادگیری بلر ایجاد شد. از آن زمان تاکنون ، طراحی گیت ترینر کودکان تکامل یافته و بهسازی شده است ، و چندین تولید کننده آموزش مربی راهپیمایی با کیفیت را توسعه داده اند.

استفاده از گیت ترینر برای توانبخشی بزرگسالان

در توانبخشی بزرگسالان ، آموزش راه رفتن در ابتدا به طور پایدارترین وسیله کمکی در میله های موازی انجام می شود. با پیشرفت راه رفتن ، بیمار می تواند به واکر ، عصا ، عصا های دو طرفه یا یک عصا واحد پیشرفت کند. این تمرین راه رفتن به طور معمول در جلسات فیزیوتراپی اتفاق می افتد. پیشرفت های جدید آموزش راه رفتن برای حمایت از وزن بدن ، مانند یک تردمیل ، می تواند در هنگام مقایسه با آموزش راه رفتن سنتی ، تمرین پیاده روی را با فشار کمتر به درمانگر امکان پذیر کند.

در توانبخشی بزرگسالان ، استفاده از سیستم های پشتیبانی از وزن بدن (BWS) باعث می شود بیماران با تلاش کمتری با خیال راحت راه بروند. سیستم های پشتیبانی از وزن بدن تمرین پیاده روی را بر روی تردمیل امکان پذیر می کنند. یا ممکن است راه رفتن از روی زمین از طریق دستگاه تلفن همراه یا مسیر سقفی را فعال کند. به دلیل پشتیبانی ارائه شده توسط سیستم ، کرنش به درمانگر کاهش می یابد. این ، همراه با حمایت کافی بیمار برای تعادل و کمک تحمل وزن ، مدت زمان تمرین پیاده روی را افزایش می دهد. این روش درمانی مؤثر باعث افزایش مهارت های حرکتی می شود. هرچه فرصتی بیشتر برای تمرین و تکرار قدم برداشتن وجود داشته باشد ، احتمال دارد که بیمار توانایی مجدد توانایی پیاده روی را پیدا کند.

استفاده از واکرهای پشتیبانی زمینی به عنوان رویکردی برای آموزش راه رفتن برای بزرگسالان ، یکی دیگر از پیشرفتهای اخیر در توانبخشی بزرگسالان است. ارزش مربیان راه رفتن بیش از حد زمین این است که این دستگاه ها معمولاً از سیستمهای BWS مقرون به صرفه تر هستند ، و اینها تمرین پیاده روی اضافی را فراتر از جلسه فیزیوتراپی ، چه در موسسه و چه در محیط خانه یا جامعه بیمار امکان پذیر می سازند. با استفاده از یک مربی راه رفتن برای تمرین پیاده روی در زمین ، بیمار از تعادل پشتیبانی می کند و اکنون می تواند تمرین راه رفتن را در کارهای روزمره خود بگنجاند. به عنوان مثال ، به جای ماندن در ویلچر بین جلسات راه رفتن ، فرد می تواند از مربی راه رفتن روی زمین برای تمرین پیاده روی به و از کافه تریا داخل یک موسسه یا در هنگام خارج از محل در مرکز خرید استفاده کند. تحقیقات اولیه نشان می دهد که آموزش کافی روی حرکتی روی زمین ممکن است در مقایسه با آموزش تردمیل پشتیبانی از وزن بدن منجر به پیشرفتهای معادل یا احتمالاً بیشتر در ظرفیت پیاده روی شود. تمرین پیاده روی زمین یک تکرار نزدیکتر به وظیفه دنیای واقعی پیاده روی است. تلاش داوطلبانه شروع مرحله و پیشرفت رو به جلو برای پیاده روی روی زمین ضروری است و این دستگاه ها به بیمار این امکان را می دهند که نحوه تولید و کنترل این نیروهای حرکتی را به روشی که در تردمیل در دسترس نیست بیاموزد.